Honden lopen minder vaak vrij rond dan katten. Toch kan het voorkomen dat uw hond een sprintje trekt, de deur uit rent en ervandoor gaat of om een andere reden kwijtraakt. Niets is vervelender dan u af te moeten vragen waar uw hond  nu uithangt, wat er is gebeurd en of iemand anders uw hond heeft gevonden.

Om uw hond bij vermissing sneller terug te kunnen vinden, bestaat er de mogelijkheid om uw hond te identificeren. Eerder werd dit gedaan door het plaatsen van een tatoeage in het oor. Dit is echter sinds 2002 verboden. Tegenwoordig gebeurt de identificatie met een transponder, beter bekend als de "chip". Dit wordt gedaan door een chip ter grootte van een rijstkorrel onder de huid tussen de schouderbladen te injecteren. Dit kan zowel bij wakkere dieren worden gedaan, als ook tijdens een narcose (bijv. bij een castratie of sterilisatie). Na het inbrengen van de chip, moet de chip nog geregistreerd worden op uw naam. Dit wordt bij de PlusDierenklinieken voor u gedaan. Als de chip niet is geregistreerd, kan de chip niet gebruikt worden om de rechtmatige eigenaar op te sporen.

De chip is af te lezen met behulp van een chiplezer. Alle dierenartsen en dierenambulances hebben een dergelijke chiplezer en kunnen dus de code aflezen. Als dit nummer op een speciale website wordt ingevoerd en de chip staat geregistreerd bij een reguliere Nederlandse databank, dan kunnen zo de gegevens van de eigenaar worden opgezocht. Deze gegevens kunnen worden aangepast in het geval van een verhuizing of als de hond een nieuwe eigenaar krijgt. Wanneer de hond komt te overlijden, dan moet hij/zij worden uitgeschreven bij de desbetreffende database. Op deze manier blijven de gegevens in de database altijd actueel.

In het geval van vermissing is het belangrijk dat u zelf uw dier als vermist opgeeft bij de database van de chip. Het is handig om ook uw dierenkliniek en het dierenasiel op de hoogte te stellen van de vermissing. Daarnaast kunt u uw dier aanmelden bij Amivedi, de stichting voor vermiste en gevonden dieren.

Waarom chippen?

Het is sinds 1 april 2013 verplicht om alle honden die na deze datum zijn geboren te chippen en te registreren. Alle pups moeten binnen zeven weken na de geboorte worden gechipt. Voordat de pups acht weken oud zijn, moeten ze bovendien geregistreerd worden bij een door het Ministerie van Economische Zaken aangewezen databank. Ook moeten honden die geïmporteerd worden binnen twee weken worden geregistreerd

Het is voor honden met een stamboom verplicht om een chip te krijgen. Deze wordt gegeven door de Raad van Beheer en dit is een andere chip dan degene die bij een dierenarts gegeven kan worden.

Honden die meegaan over de grens moeten geïdentificeerd kunnen worden en hebben, naast een paspoort en de vereiste vaccinaties, ook een chip onder de huid nodig die geregistreerd is bij een database.

Om een verzekering te kunnen afsluiten, moet de hond ook identificeerbaar zijn. De meeste verzekeraars vergoeden (een deel van) deze kosten. Behalve dat de overheid op deze manier de malafide en illegale hondenhandel kan opsporen en aanpakken, heeft het chippen en registreren ook voor de hond en zijn baasje een belangrijk voordeel. Mocht de hond onverhoopt kwijtraken en weer gevonden worden, dan kan hij dankzij de chip en de registratie veel gemakkelijker thuisgebracht worden!

Waarom tandverzorging?

Uit onderzoek blijkt dat 80% van de honden en 70% van de katten op tweejarige leeftijd al gebitsproblemen heeft. Onze huisdieren worden ook steeds ouder, en hun gebit heeft net als uw eigen gebit, levenslange verzorging nodig. Stelt u zich eens voor wat de consequenties zijn, als u stopt met tandenpoetsen...

Iedere dag vormt zich tandplaque op de tanden en kiezen van uw huisdier. Dit bestaat uit voedselresten en bacteriën. Als hierop mineralen neerslaan ontstaat tandsteen. Het tandvlees gaat ontsteken, wat je duidelijk kunt ruiken en pijnlijk kan zijn voor het dier. Als er niet wordt ingegrepen leidt dit uiteindelijk tot aantasting van het kaakbot en tot verlies van tanden en kiezen. Dat is natuurlijk iets dat we willen voorkomen. Verder is gebleken dat ontstekingen in de bek ook problemen elders in het lichaam kunnen veroorzaken aan bijvoorbeeld hart, lever en nieren. Een dier kan hieraan zelfs overlijden! Vandaar onze uitspraak dat een gezond gebit tot een langer en gezonder leven van uw dier leidt. Genoeg reden dus om het gebit en het tandvlees goed te verzorgen.

De mogelijkheden

Er zijn meerdere mogelijkheden om het gebit in een goede conditie te krijgen en te houden. Dagelijks tandenpoetsen is veruit de meest effectieve methode, eventueel ondersteund door maatregelen als aangepaste voeding, kauwmaterialen, drinkwatersupplementen (Vet aquadent). Het personeel van de praktijk kan u uitgebreid voorlichten over de beschikbare mogelijkheden.

Voor een optimaal resultaat van preventieve zorg, is het van belang dat het gebit in goede conditie is. Bij reeds bestaande problemen is het noodzakelijk om deze eerst aan te pakken. Dat doen wij door middel van het uitvoeren van een professionele gebitsreiniging. Wij brengen het dier hierbij onder volledige narcose zodat de behandeling optimaal kan worden uitgevoerd zonder dat het dier pijn of angst voelt.

De gebitsreiniging

Een professionele gebitsreiniging begint met een globale inspectie van de mondholte. Daarna wordt alle zichtbare plaque en tandsteen verwijderd. Dit wordt gedaan door een assistente die hiervoor een speciale opleiding tot mondhygiëniste gevolgd heeft. Daarna volgt een uitgebreide inspectie van tanden en tandvlees. Er wordt gecontroleerd op de aanwezigheid van beschadigingen of standsafwijkingen van de tanden en kiezen, maar ook op aandoeningen die meer verborgen zijn, zoals aantasting van de wortels en het kaakbot (parodontitis). Soms is het noodzakelijk om tanden of kiezen te trekken. Dit wordt na overleg met de eigenaar door de dierenarts gedaan. Omdat dit pijnlijker is dan reinigen, krijgen de dieren een extra lokale verdoving. Zo hoeven we de dieren niet dieper in slaap te brengen, wat weer veel veiliger is. Indien nodig worden er röntgenfoto's gemaakt. Ter afsluiting wordt het gebit gepolijst.

Nazorg

Afhankelijk van de uitgevoerde behandeling krijgt u advies over de noodzakelijke nazorg. U moet hierbij denken aan het geven van medicamenten zoals antibiotica en pijnstillers, voedingsadviezen en controle-afspraken. Nu is het uiterst belangrijk om nieuwe tandsteenvorming te voorkomen.

Onze praktijk heeft een speciaal tandheelkundeprogramma ontwikkeld. Daardoor kunt u erop rekenen dat voor uw dier optimale middelen en vakbekwaam personeel beschikbaar zijn ter behandeling en voorkoming van gebitsproblemen. Reeds aanwezige problemen kunnen we volgens de meest recente behandelingsmethoden aanpakken.

Kortom: u huisdier verdient meer dan alleen "even tandsteen wegkrabben"!

Gelukkig zijn er veel honden waarbij het nooit gedaan hoeft te worden. Bij deze honden slijten de nagels voldoende af door het lopen op harde ondergronden en het gewicht van de hond. Het is dan alleen nog belangrijk om af en toe te controleren of het zijnageltje (de duimnagel) niet te lang wordt.

Het leven

Bij veel kleine honden is het knippen van de nagels een regelmatig terugkerend noodzakelijk kwaad. Veel honden hebben zwarte nagels hebben en de kans op "raak" knippen (in het 'leven' knippen), is voor veel mensen een enge gedachte. Wanneer u de kans op raak knippen  te groot vindt, dan kunt u de nagels ook telkens een stukje afvijlen. Gaat uw hond regelmatig naar de trimsalon dan zal de trimster de nagels van uw hond knippen, dit is bij de meeste salons een standaard onderdeel van de behandeling. Bij de assistente kunt u een afspraak maken om alleen de nagels te knippen.

Wanneer knippen?

Om te controleren of het noodzakelijk is dat de nagels geknipt worden, zet u de hond recht op zijn poten. Staan de nagels nu van de grond af, dan hoeft u niet te knippen. Indien de nagels wel de grond raken moeten de nagels geknipt of gevijld worden.

Waarom knippen?

Te lange nagels kunnen voor een afwijkende stand van de voeten veroorzaken. Als u zelf de nagels van uw hond wilt gaan knippen, schaf dan een goede nageltang aan voor dieren: een grote tang voor grote en middelgrote rassen, een klein nagelschaartje voor kleine hondjes, pups, katten en konijnen. Koop een professionele geheel RVS-tang. Gebruik altijd een stevige scherpe tang. Als de tang niet scherp genoeg is drukt deze de nagel teveel samen voordat er daadwerkelijk geknipt wordt. Vergelijk het met het gevoel alsof u met uw vingers tussen de deur komt. Er zijn ook speciale vijlen voor hondennagels.

Hoe te knippen?

Heeft uw hond lichtgekleurde nagels, dan kunt u zien waar het 'leven' zit. Dit is de rode ader die u in de nagel ziet. U kunt ruim daarvoor de nagel veilig afknippen. Heeft uw hond zwarte nagels dan knipt u het minimale wat nodig is eraf om te voorkomen dat u in het 'leven' knipt, wat zeer pijnlijk is voor de hond. Soms is de nagel aan de achterkant opengespleten, in dat opengespleten gedeelte is het ook veilig om te knippen. Houd bij het knippen van de nagels de lijn aan zoals die aangeven staat op de tekening. Gebruik bij twijfel een vijl om een stukje van de nagel af te vijlen.  Mocht u onverhoopt toch het bloedvat raken dan moet deze zo snel mogelijk gedicht worden. Het stollen van het bloed kan versneld worden door er op te drukken met een schone doek, een ijsblokje, maïzena of aluin.

Voor wie is deze informatiebrief bestemd?

U bent eigenaar van een Collie of een aan Collies verwant ras, en u vraagt zich af of het wormmiddel Milbemax veilig voor uw hond kan worden gebruikt.

In welk opzicht verschillen Collies van andere hondenrassen?

Sinds enige jaren is bekend dat bij Collies en hieraan verwante rassen een gevoeligheid voor kan komen voor een aantal geneesmiddelen. De best bekende gevoeligheid is die voor het anti-parasitaire middel ivermectine. Na uitgebreid onderzoek¹ is gebleken dat deze dieren een afwijkend gen (MDR-1) bezitten, waardoor de opname en verdeling in het lichaam van sommige geneesmiddelen verandert.

Heeft dit gevolgen voor de keuze van geneesmiddelen?

De rasgebonden gevoeligheid van Collies voor bepaalde geneesmiddelen (inclusief wormmiddelen) betekent dat bij het gebruik hiervan bij voorkeur middelen worden gekozen, waarvan de veiligheid door middel van een studie is onderzocht. Zonder voorafgaand onderzoek zou er een risico op bijwerkingen kunnen blijven bestaan.

Is de veiligheid van Milbemax onderzocht bij Collies?

De veiligheid van Milbemax in ivermectine-gevoelige Collies is uitgebreid onderzocht in een studie². In deze studie werd Milbemax (milbemycine) toegediend aan Collies met bekende overgevoeligheid voor ivermectine. Uit de resultaten hiervan kan geconcludeerd worden dat bij toediening van een abnormaal hoge dosering Milbemax (tenminste tien maal de voorgeschreven dosering), milde en voorbijgaande bijverschijnselen kunnen optreden. Deze treden daarentegen bij de aanbevolen dosering niet op.

Milbemax kan veilig gebruikt worden in Collies

Wanneer u bij het behandelen van uw hond het op de bijsluiter genoemde doseringsadvies volgt, kunt u Milbemax net zo veilig in uw Collie gebruiken als bij honden van andere rassen. Milbemax wordt al gedurende jaren in vele landen gebruikt en inmiddels zijn er miljoenen honden, inclusief Collies en verwante rassen, veilig met dit middel behandeld. Hierdoor kunnen wij bovenstaand advies onderbouwen met een ruime ervaring in het gebruik van ons product.

Deze informatiebrief wordt u aangeboden door:
Novartis Consumer Health
Business Unit Animal Health
Breda

<sub>Referentie:
1. Mealey KL et al (2001). Ivermectin sensitivity in Collies is associated with a deletion mutation of the mdr1 gene. Pharmacogenetics 11(8)
2.Tranquilli W.J. et al.(1991). Assessment of Toxicosis induced by high-dose administration of milbemycin oxime in Collies. American Journal of Veterinary Research 52</sub>

De laatste jaren is het voeren van vers vlees aan honden en katten enorm in opmars. In deze brief willen wij u informatie geven omtrent het voeren van vers vlees.

Kompleet Vers Vlees (KVV)

KVV bestaat uit gemalen vlees. Het bevat spiervlees, orgaanvlees (pens, hart, lever, nieren) en soms ook groenten en/of gemalen botten. Meestal bevatten de goedkopere merken meer orgaanvlees en vet. Door de toenemende populariteit van vers vlees neemt het aantal producenten de laatste jaren sterk toe. Dit is zorgwekkend, omdat men vaak de kostprijs zo laag mogelijk houdt. Ook sommige slagers proberen een graantje mee te pikken en komen zo makkelijk van hun afvalvlees af. Dit gaat ten koste van de kwaliteit. De voeding bevat niet alles wat uw dier nodig heeft en men neemt het niet zo nauw met de hygiëne. Daarnaast kan de samenstelling sterk wisselen. Als u KVV voert, is het aan te raden om een bekend merk te kiezen. Fabrikanten van bekende duurdere merken laten hun voeding narekenen door een specialist diervoeding verbonden aan de universiteit van Utrecht. Bij deze fabrikanten weet u zeker dat de voeding alles bevat wat uw dier nodig heeft zodat hij/zij geen tekorten krijgt. Zeker voor pups is het belangrijk een goed merk te voeren aangezien sommige merken een verkeerde calcium/fosforverhouding bevatten, wat nadelige effecten heeft op de groei van een pup. Goede merken zijn o.a.: Carnibest, Rodi, Naturis en Duck.

Zelf voeding samenstellen (BARF, NRV)

Voor het zelf samenstellen van voeding is kennis van de voedingsbehoeften van een dier nodig, omdat er anders tekorten kunnen ontstaan. Meer informatie is te vinden op onze website.

Bacteriën

Vers vlees bevat vaak bacteriën, zoals Campylobacter en Salmonella. KVV's van duurdere merken worden regelmatig gecontroleerd op bacteriën en partijen worden uit de handel genomen indien er een besmetting wordt aangetoond. Bij een goed merk KVV is de kans op een bacteriële besmetting dus klein. Het is niet zo dat door invriezen de bacteriën dood gaan. Meerdere wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat de ontlasting van dieren die vers vlees eten, vaker schadelijke bacteriën bevat, dan brok- of blikgevoerde dieren. Mensen met een verlaagde weerstand, zoals jonge kinderen en zwangere vrouwen, kunnen hier ziek van worden. Indien er personen met verminderde weerstand in huis zijn, raden wij versvleesvoeding af. Belangrijk is om het vlees te ontdooien in de koelkast, zodat er zo min mogelijk groei van bacteriën optreedt. Houd keukengerei voor het bereiden van voedsel van de dieren strikt gescheiden van materiaal dat u gebruikt voor uw eigen eten en was iedere dag de voerbakken af.

Nadelen

Naast het risico op bacteriële infecties zijn er nog enkele nadelen aan het voeren van vers vlees. Doordat de grondstoffen duurder zijn, kost een KVV van goede kwaliteit vaak meer dan voor brokvoeding of blikvoer. Daarnaast is het omslachtiger omdat er rekening gehouden moet worden met het tijdig ontdooien van de voeding en het is niet altijd even gemakkelijk tijdens vakantie. Daarnaast moet er voldoende ruimte zijn in de vriezer om de voeding goed en verantwoord te bewaren. Niet elke hond of kat kan KVV goed verdragen in verband met gevoeligheid voor de schadelijke bacteriën.

Voordelen

Een groot voordeel bij honden is de smakelijkheid. Veel lastige eters eten opeens weer met plezier dagelijks hun bak leeg. Bij katten ligt het vaak wat moeilijker. Ze zijn kieskeuriger en sommige katten weigeren het zelfs te eten. Een ander voordeel is dat vertering en opname van vlees vele malen beter is, dan van brok of blikvoeding. Het gevolg is dat dieren veel minder ontlasting produceren. Tot slot kunnen huid- en maagdarmklachten sterk verbeteren door de overschakeling op rauwe voeding.

RAW Veterinary Foods

In al onze vestigingen verkopen we rauw vlees worsten van het merk RAW veterinary diets. Dit voer is door een professional voedingsdeskundige dierenarts samengesteld samen met Energique. Het voer is na verpakken met hoge druk bewerkt en dat dood alle schadelijke bacterieën in het voer. De eerder genoemde nadelen ivm de bacterie-uitscheiding, geldt dus niet voor deze voeding! Dit merk voldoet aan de hoogste kwaliteitseisen in de humane voedingsindustrie en is daarmee echt uniek in zijn soort.

Naast een onderhoudsvoer voor volwassen hond en pup, hebben we ook dieeten voor diverse aandoeningen zoals huidproblemen en gewrichtsproblemen.

Iedere hond, groot of klein, binnen- of buitenlevend, kan vlooien krijgen. Ook kunnen u of uw bezoek vlooien meenemen via o.a. kleding. De volwassen vlooien die u op de hond ziet maken slechts 5% van het totale probleem uit. De eitjes, larven en poppen in de omgeving nemen de overige 95% voor hun rekening.
Nadat een vlo heeft ‘gegeten’ legt zij tientallen eitjes per dag. Deze eitjes (en ook de larven en poppen), kunnen zeer lang (> zes maanden) overleven onder extreme omstandigheden. De ontwikkeling van de vlooien buitenshuis is seizoensgebonden, maar binnenshuis zijn de temperatuur en luchtvochtigheid het gehele jaar door optimaal voor vlooien om te ontwikkelen.

Zwarte korreltjes

Ziet u zwarte korreltjes in de vacht van uw hond? Als u dit over een stuk nat keukenrol wrijft en het rood-bruin verkleurt, dan is dit bloed en dus vlooienontlasting! De cyclus van een vlo (van eitje naar volwassen vlo) duurt in het gunstigste geval 16-28 dagen. In het meest ongunstige geval kan de cyclus zelfs een jaar duren! Daarom kan het een maand, of langer duren voordat u van alle vlooien af bent.
De vlo is tevens de tussengastheer van de lintworm en kan dus een wormbesmetting veroorzaken. Ontwormen is bij een vlooienbesmetting daarom erg belangrijk.

Jeuk

Het speeksel van de vlo, die voorkomt dat het bloed stolt, kan een huidreactie veroorzaken. Honden krabben en bijten zich, omdat zij jeuk hebben. De huid wordt rood en ze hebben last van haarverlies en korstjes. Je ziet dit vooral op de rug, aan de staarbasis, de buik en aan de binnenkant van de poten. Sommige dieren ontwikkelen een allergie tegen vlooienbeten. Meestal ontstaat deze allergie bij jonge dieren, maar het kan op iedere leeftijd ontstaan.

Verschillende middelen

Er zijn verschillende soorten vlooienmiddelen. Vroeger werden vaak shampoos of vlooienbanden gebruikt. Er zijn nu betere en veiligere middelen verkrijgbaar: nl. de 'spot-on' producten. Ouderwetse vlooienbanden geven een poeder af aan de vacht. Via aaien komt dit ook op uw handen. Het poeder zit vooral op de kop, nek en schouders en niet op het achterlijf. Dit is wel de plek waar de vlooien het liefste zitten! Shampoos doden de vlooien niet maar versuffen ze alleen.

Een "spot-on" is een middel dat snel en simpel op de huid van uw dier wordt aangebracht. Het trekt in de huid en verdeelt zich over de rest van het lichaam. Het is belangrijk om een vlooienmiddel te kiezen wat niet alleen werkt tegen de volwassen vlo, maar ook tegen de eitjes en de larven. Tegenwoordig is er betere vlooienbanden (Seresto) en zeer betrouwbare tabletten (Comfortis).

Activyl = spot-on
Activyl werkt enkel tegen vlooien. Het middel mag vanaf acht weken leeftijd en bij honden zwaarder dan 1,5 kilo worden toegediend. Drachtige en lacterende teefjes mogen het middel niet hebben.

Bravecto = tablet
Dit nieuwe middel tegen vlooien en teken werkt maar liefst drie maanden. De tablet mag gegeven worden vanaf acht weken leeftijd en bij een gewicht van meer dan twee kilo. Drachtige en lacterende teven mogen het middel ook hebben, maar het wordt niet met de melk uitgescheden.

Seresto = vlooien- en tekenband
De nieuwste generatie vlooienband werkt tegen vlooien én teken! De band werkt zeven tot acht maanden. Het middel wordt opgenomen in de vetlaag van de huid. De band is veilig voor mens en dier. Het mag gegeven worden vanaf een leeftijd van tien weken.

Indoor-X = omgevingsspray
Doodt vlooien en larven in de omgeving gedurende vier tot zes weken. Het werkt ook tegen andere kruipende insecten zoals kakkerlakken en wespen. Niet toepassen in ruimten die toegankelijk zijn voor kinderen van nul tot vier jaar. Bij een vlooienplaag een keer per maand gedurende drie maanden preventief sprayen, vier keer per jaar preventief omgeving behandelen.

Nieuwe vlooienmiddelen (en ontwormingsmiddelen) mogen de eerste vijf jaar alleen voorgeschreven worden door de dierenarts. Dit is wettelijk vastgelegd.  Daarom kunt u de modernste en nieuwste vlooienmiddelen nooit in een dierenwinkel kopen!

Meer tips over een goede vlooienbehandeling kunt u hier lezen.