(Door paraveterinair Anique Jongejans)
Op 9 weken leeftijd ging ik met Finn zijn eerste vaccinatie halen bij dierenarts Christel Baltus. Hierbij werd hij helemaal nagekeken en kwamen we erachter dat hij een hartruis heeft. Ik belde vervolgens gelijk bellen met de hartecho specialist om een afspraak te maken voor een hartecho.
De hartecho lieten we doen toen hij 3 maanden was. Hier kwam uit dat
hij Hypertrofische Cardiomyopathie (HCM) heeft.Bij
Hypertrofische Cardiomyopathie is de hartspier (myocardium) verdikt.
De kamer (linker ventrikel) van het hart wordt hierdoor kleiner. Er
is dan onvoldoende ruimte in de kamer om al het bloed dat uit de longen
komt op te vangen en weg te pompen.
Het probleem bij deze aandoening is dat het hart eerst sneller
gaat kloppen. Later gaat de linker boezem functioneren als een
stuwmeertje: al het bloed dat niet meteen de kamer in kan stromen
wordt hier dan bewaard. De linker boezem rekt hierdoor uit.
Op 6
maanden leeftijd kan een kater gecastreerd worden. Maar omdat hij
deze hartaandoening heeft, had ik dit nog even uitgesteld tot na de volgende
hartecho. Hierdoor konden we eerst bekijken hoe het hart nu functioneert.
De
herhaling van de hartecho werd uitgevoerd toen hij ongeveer een half
jaar oud was. Gelukkig was zijn hartfunctie stabiel gebleven en kon ik
starten met hartmedicatie Atenolol.
Atenolol
wordt gegeven bij katten die HCM hebben. Het medicijn is bedoeld om
het hart minder gevoelig te maken voor hartritmestoornissen en de
kans op het plotseling overlijden van de kat te minimaliseren.
Toen moest ik nog bedenken of ik hem wilde laten castreren. Ik vond dit wel erg spannend, want hij moest hiervoor onder narcose en het risico op complicaties is groter bij dieren met een hartaandoening. Ook wij paraveterinairen vinden dit toch wel spannend. Toen hij 8 maanden was heb ik besloten hem te laten castreren.
Om hem zo goed mogelijk te ondersteunen hebben we hem voorafgaande aan de operatie eerst een uur in de zuurstofkooi gezet. In de tussentijd hebben we een infuussysteem geplaatst in zijn pootje, zodat we rechtstreeks medicatie + narcose konden toedienen. Dit is een veiligere manier van toedienen van narcose en infusen.
De operatie is
allemaal goed gegaan en ik ben blij dat ik het heb gedaan.
Ik
hoop dat hij nog een aantal jaartjes in goede gezondheid bij me blijft :)